Τα ονόματα των γυναικών που δανείστηκαν από τα Ελληνικά ήταν από καιρό γνωστά στα ρωσικά αυτιά. Πολλοί από αυτούς, όπως η Κατερίνα, η Ιρίνα, η Κσενία, η Λυδία ή η Αναστασία, δεν θεωρούνται πλέον αλλοδαποί, ενώ άλλοι - η Θέκλα, η Ευδοκία, η Αγάπια ή η Μπάρμπαρα -
Αρχαία ελληνικά ονόματα
Η παράδοση της ελληνικής ονομασίας χρονολογείται αρκετά χιλιάδες χρόνια. Ο αρχαίος ποιητής Όμηρος, γνωστός από το σχολείο για τα επικά του ποιήματα Ιλιάδα και Οδύσσεια, αναφέρει ονόματα στα έργα του που χρονολογούνται από την εποχή του Κρητικού Μινωικού πολιτισμού (XVI-XI αιώνα π.Χ.). Ήδη οι ακροατές των θρύλων του Τρωικού Πολέμου δεν μπόρεσαν να καθορίσουν την έννοια του ονόματος Hekub και να ντρέπονται να ακούσουν το πραγματικό όνομα της Ιπποδάμιας, το οποίο μεταφράστηκε κυριολεκτικά ως "εξημερωμένο άλογο", το οποίο κληρονόμησε ο Αχιλλέας Μπρισεντς.
Πηγές της Νεοελληνικής Namespoken
Τα ονόματα των θεών και των θεών του ολυμπιακού πανθέου - Αφροδίτη, Αθηνά, Νίκη - εξακολουθούν να είναι κοινά στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούνται επίσης καθαρά ελληνικά γυναικεία ονόματα γνωστά από την ιστορία - Ηλέκτρα ή Έλενα. Μια σημαντική πηγή ανανέωσης του ελληνικού καταλόγου ονομάτων ήταν η χριστιανική μυθολογία. Ήταν από εκεί που τέτοια όμορφα ελληνικά ονόματα ήρθαν ως Αναστασία, Ευδοκία, Αικατερίνη, Ελισάβετ και Θέκλα. Υπό τις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, η ελληνική γλώσσα δανείζει ενεργά ονόματα από άλλους πολιτισμούς.
Η παράδοση της επιλογής ενός ονόματος στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα υπάρχει μια ιδιαίτερη παράδοση ονοματοδοσίας, η οποία καθορίζει τη διατήρηση των αρχαίων ονομάτων. Η πρώτη κόρη πήρε το όνομά της από την πατρική γιαγιά της, η δεύτερη ονομάστηκε από τη γιαγιά της μητέρας της και η τρίτη πήρε το όνομά της από τη θεία μητέρα της. Φυσικά, οι παρεκκλίσεις από αυτούς τους κανόνες δεν είναι ασυνήθιστες, αλλά τηρούνται κυρίως, ειδικά στην ύπαιθρο.
Χαρακτηριστικά της προφοράς και της ορθογραφίας των ελληνικών ονομάτων
Η ακόλουθη μορφή καταγραφής των νεοελληνικών γυναικών είναι αποδεκτή στο άρθρο: στο κείμενο δίνονται σύμφωνα με τη σύγχρονη προφορά, και η ρωσική αλληλογραφία τους, αν υπάρχει, δίνεται σε παρένθεση. Ταυτόχρονα, πρέπει να ληφθεί υπόψη η γλωσσική κατάσταση στη χώρα: μέχρι τον 20ό αιώνα, η επίσημη διάλεκτος της Ελλάδας ήταν η Καφαρεβούσα - μια γλώσσα με σύγχρονη προέλευση που δημιουργήθηκε τεχνητά με βάση τα αρχαία ελληνικά πρότυπα. Ο Καφαρέβος εναντιώθηκε στη διμοτική, κυριολεκτικά - «λαϊκή γλώσσα», που αναπτύχθηκε σύμφωνα με τους γλωσσικούς νόμους. Ο τελευταίος τελικά επικράτησε, αλλά πολλές λέξεις του Καφαρέβου εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην προφορική γλώσσα. Αυτό εκδηλώνεται στην ύπαρξη ζευγαρωμένων παραλλαγών ονομάτων όπως ο Γεώργιος και ο Γιώργος (είναι επίσης δυνατή μια ελαφριά εκδοχή του Γιώργη).
Τα δημοφιλέστερα ελληνικά θηλυκά ονόματα
Αρκετά παράξενο, αλλά η πρώτη θέση καταλαμβάνεται από το όνομα της αραμαϊκής καταγωγής - η Μαρία. Είναι αλήθεια ότι πρέπει κανείς να σκεφτεί και αυτή η παράξενη εξαφάνιση. Η Ελλάδα είναι μια ορθόδοξη χώρα με πολύ μεγάλο αριθμό πιστών. Τα ονόματα των χαρακτήρων από τις γραφές είναι ιδιαίτερα δημοφιλή σε αυτή τη χώρα και τρέμουν.
Ωστόσο, το ελληνικό πνεύμα είναι εκλεκτικό. Ο Χριστιανισμός, αν και κήρυξε έναν ανελέητο αγώνα ενάντια στον παγανισμό κατά την αυγή της ύπαρξής του, δεν ήταν σε θέση να σβήσει πλήρως τον παγανιστικό ηδονισμό από τους Έλληνες. Προφανώς, λοιπόν, το δεύτερο δημοφιλέστερο ελληνικό γυναικείο όνομα ανήκει σε μία από τις πιο διάσημες ελευθερίες της αρχαίας Ελλάδας - Ελεάνη (Έλενα). Μεταφράζεται στα ρωσικά ως "φακός" και αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: η αρχαία ομορφιά κατόρθωσε να αναζωπυρώσει τον δεκαετή Τρωικό πόλεμο.
Το τρίτο πανέμορφο ελληνικό γυναικείο όνομα στην λίστα είναι η Ικατερίνη. Η ακριβής του προέλευση είναι άγνωστη, και στις συλλογές των αρχαίων ελληνικών μύθων ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν μπορούσε να βρεθεί. Θεωρείται ότι αυτό το όνομα, όπως το όνομα της μεσαιωνικής αίρεσης, προήλθε από τη λέξη "kasaros" - καθαρή.
Στην τέταρτη θέση είναι ένα από τα πιο περήφανα ελληνικά γυναικεία ονόματα - Βασιλική (Βασιλίσσα). Όπως ο ανδρικός ομόλογός του - Βασίλης (Βασίλειος) - αρχικά σήμαινε τον βασιλικό τίτλο. Όταν η εποχή των βασιλισσών και των αυτοκρατοριών πέρασε αμετάκλητα, ο τίτλος τους έγινε ένα αρκετά κοινό πανέμορφο γυναικείο όνομα.
Πέμπτη θέση λαμβάνεται από το αρσενικό όνομα Γιώργος. Σε αντίθεση με το προηγούμενο, προήλθε από ένα είδος κατοχής που οι Έλληνες σκέφτηκαν: ο «γιώργος» μεταφράζεται στα ρωσικά ως «αγρότης». Είναι απίθανο το όνομα αυτό να είχε απολαύσει τέτοια δημοτικότητα στην Ελλάδα εάν δεν συνέβη στην ιστορία του Χριστιανισμού, ο Άγιος Γεώργιος Νικηφόρος.
Σπάνια ονόματα
Στα χωριά που βρίσκονται σε δύσκολες περιοχές, διατηρούνται σπάνια θηλυκά ελληνικά ονόματα χάρη στις παραδόσεις της ονοματοδοσίας. Μερικές φορές εγγράφονται σε έγγραφα, λαμβάνοντας υπόψη την αρχαία προέλευσή τους, γεγονός που τους καθιστά ακόμα πιο ασυνήθιστο (η γλώσσα του Ομήρου για μας είναι ακόμη πιο ακατανόητη για τη νεοελληνική γλώσσα από ό, τι η ιστορία των περασμένων χρόνων). Αλλά ακόμη και χωρίς να μεταδίδονται χαρακτηριστικά αρθρώσεως, ορισμένα ονόματα θα εξακολουθούν να γίνονται αντιληπτά περίεργα.
Αυτές οι ιδιαιτερότητες δεν εμφανίζονται επειδή το όνομα μεταφράζεται στα ρωσικά με κάποια όχι αρμονική λέξη. Για παράδειγμα, οι Alifini, Garufalia, Ilicinia, Falasia, Theoplasty όχι μόνο ακούγονται αλλά και μεταφράζονται όμορφα: Αληθινό, Γαρύφαλλο, Ειλικρινές, Θάλασσα, Δημιουργημένο από τον Θεό. Ο κατάλογος των παραδοσιακών ονομάτων αλλάζει διαρκώς και μια ελληνίδα με αυτό το όνομα γίνεται αντιληπτή στην Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που έχουμε μια κοπέλα που ονομάζεται Predslava ή Dobronega.
Στη σπάνια λίστα μπορείτε να βρείτε τόσο όμορφα θηλυκά ελληνικά ονόματα:
- Η Ακρίβη είναι αυστηρή.
- Anti ή Antus - ένα λουλούδι.
- Το Kiveli - στην αρχαιότητα ήταν δημοφιλές σε περιοχές έντονης επαφής με τους Φοίνικους ναυτικούς (είναι μια εξελληνισμένη έκδοση του ονόματος της θεάς Cybele).
- Η Corina είναι το εκσυγχρονισμένο αρχαίο όνομα Corinna, που σημαίνει "κορίτσι".
- Το Κστάντι είναι χρυσή.
- Meropi - προικισμένος με την τέχνη της ομιλίας.
- Πολιτικά - σεβαστά από όλους (ή πολλούς).
- Harikliya - ένδοξη χαρά.
Δανεισμένα ονόματα
Έχοντας κυριαρχήσει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Έλληνες άρχισαν να υιοθετούν τη ρωμαϊκή παράδοση της ονομασίας. Έτσι, τα ονόματα της Σεβαστιανής (η γυναικεία εκδοχή του αρσενικού ονόματος Sebastian - "αρχικά από τη Sebastia"), η Sylvia (από το λατινικό μεταφράζεται ως «δάσος»), η Καρολίνα («η γυναίκα του Karl» ή «ανήκει στον Karl»), η Nataliya (πιθανώς προέρχεται από τους γνωστούς Natalius, και από το ρωμαϊκό όνομα για τις διακοπές των Χριστουγέννων - Natalis Domini).
Τον Μεσαίωνα, οι Έλληνες πήραν ένα σημαντικό αριθμό ονομάτων γερμανικής καταγωγής. Ιδιαίτερα περίεργη είναι η ιστορία του ονόματος Rose. Αρχικά, ήταν μια γυναικεία έκδοση του ονόματος Hrodheit ("ένδοξη περιουσία, πλούσιος"). Αλλά αργότερα η καταγωγή της ξεχάστηκε και ξανασκεφτεί με προσανατολισμό προς τη λατινική ονομασία του λουλουδιού - rosa.
