Η Ελλάδα σήμερα είναι ένα ανεπτυγμένο βιομηχανικό κράτος με σταθερούς δείκτες εξαγωγών και εισαγωγών. Πρόσφατα όμως η Αθήνα απειλήθηκε από οικονομική κρίση. Ως αποτέλεσμα του τεράστιου εξωτερικού χρέους, σχηματίστηκε αδυναμία στη χώρα. Η οικονομία αρχίζει να σπάει. Αλλά είναι όλα τόσο άσχημα; Αυτό θα βοηθήσει στην κατανόηση της αναθεώρησης των δεικτών του ΑΕΠ της Ελλάδας ανά έτη.
Οικονομική ανάπτυξη
Το ακαθάριστο προϊόν στη χώρα από τα μέσα της δεκαετίας του '90 ήταν περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια. Έτσι, κατά κεφαλήν, ο όγκος του έφθασε μερικές φορές στα $ 11, 5 χιλ. Την εποχή εκείνη, το ΑΕγχΠ της Ελλάδας αυξήθηκε αρκετά γρήγορα. Ο ρυθμός αύξησης κυμαίνεται μεταξύ 1, 5%. Από την άλλη πλευρά, στη δεκαετία του 1970, παρόμοιοι δείκτες έφθασαν το 5%.
Το 1960, η οικονομία της χώρας άνθισε λόγω του υψηλού ρυθμού βιομηχανικής παραγωγής. Ο όγκος του αυξήθηκε αμέσως κατά 11%, ενώ τα αγροτικά προϊόντα - μόνο 3, 5%. Ωστόσο, εδώ και πολύ καιρό, ο γεωργικός τομέας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανασύσταση του δημόσιου ταμείου. Το μερίδιό του στο ελληνικό ΑΕΠ ήταν μέχρι 31%. Με τη σειρά του, η βιομηχανία αντιπροσώπευε περίπου το 18% του συνολικού ακαθάριστου προϊόντος. Το υπόλοιπο ποσοστό παρέμεινε στον τομέα των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε φυσικά. Το πιο δύσκολο μέρος ήταν για το γυναικείο μισό του πληθυσμού, το οποίο απασχολείται μόνο στον τομέα του καπνού και της κλωστοϋφαντουργίας, εν μέρει στον τομέα των υπηρεσιών. Πράγματι, από το 1996, οι ελληνικές αρχές αποφάσισαν να προβούν σε σειρά μεταρρυθμίσεων για τη στήριξη του γεωργικού και βιομηχανικού τομέα.
Με τις αρχές του 21ου αιώνα, η οικονομία της χώρας άρχισε να εξαρτάται από τις τεράστιες επενδύσεις και τις εισφορές χρέους των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης. Αυτό συνέβαλε στη δημιουργία μονοπωλίου, στη μειωμένη στήριξη της γεωργίας και στην ανάπτυξη του πληθωρισμού. Σταδιακά, η Ελλάδα προσαρμόστηκε στη δυτικοευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά όχι ανώδυνη για τους απλούς πολίτες.
Οικονομικοί δείκτες
Επί του παρόντος, η Ελλάδα θεωρείται ένα από τα πιο ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη στη Δυτική Ευρώπη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ποικίλλει σε 26 χιλιάδες δολάρια. Αυτό επιτρέπει στην Αθήνα να παραμείνει στις πρώτες 50 χώρες του κόσμου με τα καλύτερα παρόμοια ποσοστά.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η μέση ανάπτυξη της παραγωγής συμπληρώνεται από τον δημόσιο τομέα. Με αυτόν τον τρόπο, οι αρχές σταθεροποιούν το ακαθάριστο προϊόν. Η χώρα έχει αναπτύξει το εμπόριο, τη γεωργική βιομηχανία, το τραπεζικό σύστημα, τα χρηματιστήρια. Οι περισσότεροι πολίτες απασχολούνται σε βιομηχανίες όπως κλωστοϋφαντουργικά, πετροχημικά, τρόφιμα, τουρισμός, μεταλλεία και μεταλλουργία. Η μηχανική και η ηλεκτρική παραγωγή αναπτύσσονται γρήγορα. Ωστόσο, η βιομηχανία μεταφορών αφήνει πολλά να είναι επιθυμητή, ειδικά όσον αφορά τις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Το ΑΕΠ της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια μπορεί να εκπροσωπείται ως ένας εξαιρετικά ασταθής και ευάλωτος οικονομικός δείκτης. Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο όγκος του αυξήθηκε αξιοσημείωτα στο 5, 2%. Τα αρνητικά άλματα ήταν ασήμαντα, σημειώθηκε σταθερότητα. Ωστόσο, από το 2008, η ευρωπαϊκή οικονομία έχει αρχίσει να ξεχνάει ποια είναι η πραγματική Ελλάδα. Η μείωση του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια ήταν κατά μέσο όρο 6%. Ένα αρνητικό ανώτατο όριο καταγράφηκε το 2011 - 7, 1%.
Από το 2014, το ΑΕΠ είναι μόλις πάνω από 238 δισεκατομμύρια δολάρια. Έτσι, η Ελλάδα κατέχει μόνο την 44η θέση στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, ακόμη και πίσω από τη Φινλανδία και το Πακιστάν. Ένα από τα βασικά προβλήματα της σημερινής οικονομίας είναι ο σκιώδης τομέας, καθώς και η διαφθορά των υπαλλήλων. Το μερίδιο των εν λόγω "δαπανών" του συνολικού προϋπολογισμού είναι μέχρι 20%.
Δομή της οικονομίας
Ο βιομηχανικός τομέας αναπτύσσεται δυσανάλογα στη χώρα ανά περιοχή. Οι πιο επιτυχημένες θεωρούνται οι βιομηχανίες τροφίμων, υφαντουργίας και ελαφρών ειδών. Ο απασχολούμενος πληθυσμός στον τομέα αυτό αντιπροσωπεύει περισσότερο από 21%. Η μεταλλουργική βιομηχανία φέρνει φρούτα ετησίως. Μετά από αυτό, η αυτοκινητοβιομηχανία και η πετροχημική βιομηχανία βρίσκονται από την άποψη της κερδοφορίας.
Η γεωργία εξαντλείται σταδιακά λόγω της καταστροφικής έλλειψης γόνιμης γης και μικρής ποσότητας βροχοπτώσεων. Για παράδειγμα: στην Ελλάδα, η αρόσιμη γη είναι μόλις 30%.
Όσον αφορά τις εξαγωγές, εδώ η Ελλάδα διασώζει πετρελαϊκά προϊόντα, δημητριακά, εσπεριδοειδή. Μέχρι το 2012 καταγράφηκε έντονη υποχώρηση της ζήτησης για τοπικά αγαθά. Οι όγκοι των εξαγωγών μειώθηκαν αμέσως κατά 22%. Μέχρι πρόσφατα, η Ρωσία θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ελλάδας.
Ο αριθμός των επισκεπτών τουριστών μειώνεται σταδιακά.
Κρίση του χρέους
Η δυναμική του ελληνικού ΑΕγχΠ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εξωτερικούς παράγοντες. Έτσι, το δημόσιο χρέος της χώρας για το 2011 υπερέβη τον προϋπολογισμό κατά 40%. Το γεγονός είναι ότι πριν από λίγα χρόνια η Αθήνα δανείστηκε περίπου 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, το ποσό αυτό δεν θα μπορούσε να φέρει την οικονομία της χώρας στο σωστό επίπεδο. Σύντομα, οι τράπεζες άρχισαν να μιλάνε για την επικείμενη οικονομική κρίση.
Ως αποτέλεσμα, η οικονομία της χώρας άρχισε να σπάει στις ραφές. Η μόνη λύση ήταν να βρεθούν ακόμη περισσότερα χρέη. Η κυβέρνηση άρχισε να πωλεί κρατική ιδιοκτησία, αναζητούν μεγάλους επενδυτές. Ωστόσο, κανείς δεν ήθελε να συνδέσει το μέλλον τους με μια οικονομικά ασταθή χώρα. Τώρα το ύψος του χρέους υπερβαίνει το ΑΕΠ της Αθήνας σχεδόν 2 φορές.
Κανονική προεπιλογή
Το έτος 2015 χαρακτηρίστηκε για την Ελλάδα από μια ακόμη μεγαλύτερη πτώση της οικονομίας. Οι τράπεζες, τα εργοστάσια, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις άρχισαν να κλείνουν, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν χωρίς εργασία.
Για την επίλυση του προβλήματος δημιουργήθηκαν νέες αρχές στη χώρα. Η κύρια υπόσχεση του πρωθυπουργού ήταν η μερική ακύρωση του χρέους. Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση ήταν εξαιρετικά επιθετική και αλαζονική. Φυσικά, οι παγκόσμιες τράπεζες δεν συμφώνησαν με μια τέτοια διατύπωση της ερώτησης. Οι μακρές διαπραγματεύσεις δεν κατάφεραν.
Ως αποτέλεσμα, αποφασίστηκε να εγκαταλείψει την ΕΕ, αλλά πολύ σύντομα το θέμα έκλεισε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε ξανά δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στην Αθήνα για οικονομικές μεταρρυθμίσεις και η Ελλάδα παρέμεινε με χαρά στο συνασπισμό. Σήμερα, οι αρχές συνεχίζουν να αγωνίζονται με μια βαθιά αθέτηση.
