Ο Leo Ginzburg ήταν ένας εξαιρετικός μεταφραστής και δημοσιογράφος της Σοβιετικής Ένωσης. Έχοντας περάσει από τη φρίκη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, λέει στα βιβλία του για τον πόνο που μια ολόκληρη γενιά έπρεπε να υπομείνει. Αλλά η κύρια δραστηριότητά του ήταν η μετάφραση έργων από τα γερμανικά στα ρωσικά.
Βιογραφία
Ο Λεβ Βλαντιμιρόβιτς Γκιντμπούργκ γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1921 στη Μόσχα. Η οικογένειά του ήταν αρκετά συνηθισμένη για τη σοβιετική διανόηση, ο πατέρας του εργάστηκε ως δικηγόρος. Ο Λεβ Βλαντιμιρόβιτς, ως παιδί, παρακολούθησε μαθήματα σε ένα λογοτεχνικό στούντιο στο Σπίτι των Πρωτοπόρων, που διδάχθηκε από τον Μιχαήλ Σβέλοφ, έναν σοβιετικό ποιητή και συγγραφέα, δημοσιογράφο και πολεμικό ανταποκριτή. Ακόμη και στο σχολείο, σπούδασε εντατικά γερμανικά. Έχοντας φτάσει την ηλικία των δεκαοχτώ ετών, εισήλθε στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας, Λογοτεχνίας και Ιστορίας της Μόσχας. Ν. Γ. Chernyshevsky. Ωστόσο, συντάχθηκε αμέσως στον στρατό, όπου έπρεπε να υπηρετεί για περισσότερο από έξι χρόνια στο Άπω Ανατολικό Μέτωπο. Εκεί, τα ποιήματά του δημοσιεύθηκαν σε πρωτοποριακές και στρατιωτικές εφημερίδες.
Χρόνια αργότερα, εισήλθε και αποφοίτησε το 1950 από τη φιλολογική σχολή του κρατικού πανεπιστημίου της Μόσχας. Το πρώτο μεταφρασμένο και δημοσιευμένο έργο του προέρχεται από την αρμενική γλώσσα, η οποία κυκλοφόρησε το 1952. Αργότερα ασχολήθηκε με μεταφράσεις μόνο της γερμανικής λογοτεχνίας. Πολλά έργα των Γερμανών συγγραφέων, μεταφρασμένα από τον Leo Ginzburg, χρονολογούνται από τα τέλη του Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Ενδιαφέρονταν για βιβλία που μιλούσαν για τις εποχές του τριάντα χρόνια του πολέμου του 1618-1638, τη λαογραφία των κατοίκων της Γερμανίας και ποιητές εκείνων των χρόνων. Ήταν ο άνθρωπος που έπνιξε τη ζωή στα αρχαία χειρόγραφα. Η βιογραφία του Leo Ginzburg δείχνει ότι πέθανε μετά από χειρουργική επέμβαση, σε κακή κατάσταση. Μετά την αναισθησία, δεν προοριζόταν να ξυπνήσει και στις 17 Σεπτεμβρίου 1980 ο γνωστός μεταφραστής της Σοβιετικής Ένωσης πέθανε.
Οι αντιφατικές απόψεις για το γερμανικό λαό διαφορετικών χρόνων
Ο Lev Vladimirovich, ο οποίος σπούδασε γερμανικά από νεαρή ηλικία και έγραψε ποίηση, ήταν εξαιρετικά αντιφατικός στις λογοτεχνικές του προτιμήσεις, όπως φάνηκε με την πρώτη ματιά. Εξάλλου, δεδομένου ότι έγραψε βιβλία για αντιφασιστικά θέματα γεμάτα πικρία και δυσαρέσκεια για τις πράξεις του Χίτλερ και των συνεργατών του, σε αντίθεση με αυτό, με ποιο τρόμο αντιμετώπισε τα έργα του Μεσαίωνα της παλιάς Γερμανίας και αργότερα μέχρι τον XVIII αιώνα.
Η καταθλιπτική αίσθηση που προκαλεί ένα βαρύ ίζημα σε οποιοδήποτε άτομο συνοδεύει το Ginzburg σε όλη την πεζογραφία του. Επιδιώκει στα βιβλία του να μεταφέρουν την ατμόσφαιρα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων κατά τη διάρκεια του πολέμου και πιστεύει ότι η πικρία της εμπειρίας δεν θα πλυθεί ποτέ με την πάροδο του χρόνου. Είναι πάντα αποτυπωμένο στη μνήμη πολλών ανθρώπων. Και αντίθετα, μεταφράζοντας τα κείμενα των Γερμανών ποιητών και συγγραφέων, με τους εγγενείς στίχους και το δράμα εκείνων των χρόνων, ο Lev Vladimirovich φαινόταν να ζει ξανά μαζί με τους συγγραφείς. Αυτή ήταν η φιλοσοφία της σχέσης του με την ίδια την έννοια των μεταφράσεων και την προσωπικότητα ενός ατόμου.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Leo Ginzburg ήθελε να αποκαλύψει την ουσία του ίδιου έθνους με το έργο του. Δείξτε ότι κάθε άτομο έχει υπέροχα και τρομερά χαρακτηριστικά. Αυτός ο τύπος ισχύει για ολόκληρα έθνη.
Μεταφράσεις
Τα περισσότερα από τα έργα που μεταφράστηκαν από αυτόν από τη γερμανική, την παλαιά γερμανική και τη λατινική θεωρούνται τα καλύτερα μέχρι σήμερα. Ο Λεβ Βλαντιμιρόβιτς είχε κυριολεκτικά τη λέξη. Με την ευκολία ενός βιρτουόζου, μετακόμισε στο χρόνο στο βαθύ παρελθόν όταν γράφτηκαν αυτά τα αρχαία κείμενα. Οι μεταφράσεις του εκτιμούνται ιδιαίτερα τόσο στη Ρωσία όσο και στη Γερμανία.
Μια δημιουργική προσέγγιση των μεταφράσεων του Λεβ Βλαντιμίροβιτς συνεπαγόταν συχνά αύξηση του όγκου των κειμένων. Για παράδειγμα, το κείμενο του Parsifal τουλάχιστον διπλασιάστηκε σε όγκο. Και η "Φούγκα του Θανάτου" του Pavel Celan στο πρωτότυπο αποτελείται από 30 γραμμές, ενώ ο Ginzburg το μεταφράζει στα ρωσικά με περισσότερες από εκατό γραμμές. Ανάμεσα στα έργα του είναι οι «Γερμανικές λαϊκές μπαλάντες» και τα περίφημα «Στίχοι των Vagans», ποιήματα γερμανών ποιητών, ποίηση και πολλά άλλα έργα.
Carmina burana
Ή, όπως μεταφράζεται, ο Codex Buranus είναι ένα λαμπερό χειρόγραφο στα Λατινικά με τη μορφή μιας συλλογής ποιημάτων και τραγουδιών. Αυτή η συλλογή περιέχει τραγούδια για διάφορα θέματα: διδακτικό, συμπόσιο, διδακτικό, σατιρικό, αγάπη και λειτουργικά δράματα.
Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων μεσαιωνικών θρησκειών και γολιάδων που ενδιαφέρονται για το Leo Ginzburg. Η μετάφραση αυτού του έργου θεωρείται ακόμα ένα από τα πιο κοντά στο πρωτότυπο. Ακούγεται υπέροχο σε πολλές γλώσσες.
Ο David Tukhmanov έγραψε το άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου ενός από τα τραγούδια που μεταφράστηκαν από τον Leo Ginzburg που ονομάζεται "Από τους Vagans" ή όπως το αποκαλούσαμε "Student's Song", "On the French Side …" ή απλά "Student".
Αντιφασιστική Δημοσιογραφία
Κατά την ενηλικίωση, ο μεταφραστής Lev Ginsburg, εκτός από την εργασία με παλιά κείμενα, ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία. Απεβίωσε το έργο του στο θέμα του αιματηρού και καταπιεστικού φασισμού, το οποίο αποδείχθηκε στενά συνδεδεμένο με τη μοίρα του ρωσικού λαού. Σχεδιάζοντας ένα παράλληλο μεταξύ του φασισμού και του κομμουνισμού, ο Leo Ginzburg υποστήριζε στα βιβλία του το θέμα της δειλίας, της στενής σκέψης των λαών κάτω από το ζυγό των ολοκληρωτικών κρατών. Και αντίθετα, αποκαλύψεις και τύψεις για τη συμμετοχή τους στα γεγονότα. Για αυτό που έπρεπε να δω με τα μάτια μου και να περάσω από την καρδιά μου, βλέποντας τις φρίκες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Τα εκδοθέντα βιβλία του κέρδισαν ιδιαίτερη δημοτικότητα μεταξύ εκείνων που πέρασαν επίσης τον πόλεμο.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Μόνο η καρδιά μου σπάστηκε …":
Η φρίκη του φασισμού είναι ότι σκοτώνει γενικά αποδεκτή ηθική, αιώνια ηθικά πρότυπα, σβήνει τις εντολές. Τι σημαίνει ο όρκος του Ιπποκράτη σε έναν γιατρό στρατόπεδο σε σύγκριση με μια παραγγελία που έλαβε από κάποιο Sturmbanführer;
Κριτική
Σε μια ατμόσφαιρα γεμάτου μωρό ολοκληρωτισμό κάτω από τη Σοβιετική Ένωση, πολλές εκδόσεις δεν θέλησαν να δημοσιεύσουν έργα του Ginzburg. Με ευχάριστη σύμπτωση, το δημοσιευμένο βιβλίο "Otherworldly Meetings" εμφανίστηκε ωστόσο στο τεύχος του περιοδικού "New World" το 1969. Σε αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας περιέγραψε προσωπικές συνεντεύξεις με την κορυφή του Τρίτου Ράιχ. Μετά τη δημοσίευση, το βιβλίο κέρδισε τεράστια δημοτικότητα. Ωστόσο, τέτοιες αποκαλύψεις δεν εγκρίθηκαν "από ψηλά". Αυτός ήταν ένας άλλος λόγος για να αλλάξετε τον επικεφαλής συντάκτη. Τέτοια επίκαιρα και καυτά θέματα εκείνης της εποχής δεν ήταν λογοκρισία.
Από την άλλη πλευρά, ο Γερμανός σλαβικός Wolfgang Kossack εξέφρασε τη γνώμη του για το έργο του Ginzburg. Κατά τη γνώμη του, ο συγγραφέας ερμήνευσε εσφαλμένα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Γερμανία κατά την προπολεμική περίοδο και κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, κατηγορώντας τους Γερμανούς για όλα τα εγκλήματα μόνο του.
Το τελευταίο βιβλίο "Μόνο η καρδιά μου σπάστηκε …"
Το τελευταίο βιβλίο "Μόνο η καρδιά μου σπάστηκε …", γραμμένο από τον Leo Ginzburg, δημοσιεύθηκε μετά το θάνατό του. Αυτό ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο χειρόγραφο, καθώς η περίοδος της γραφής συνέπεσε με τη μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή ενός σοβιετικού μεταφραστή. Την εποχή εκείνη, πέθανε η σύζυγος του Leo Ginzburg, τον οποίο με αγάπη ονόμασε Buba.
"Μου άρεσε να δουλεύω έτσι ώστε να είναι κοντά, έτσι ώστε, κοιτώντας ψηλά, θα μπορούσα να δω το πρόσωπό της, σχεδόν πάντα λάμπει με καλοσύνη, ηρεμία και σπάνια ενοχλημένο, κακό. Αντιγράψαμε πολλές λέξεις και γραμμές από το όμορφο πρόσωπο της"
Σύμφωνα με πολλούς αναγνώστες, αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γεμάτο έλεος, συμπόνια, ομολογία και γυμνότητα ενόψει της θλίψης. Κάνοντας όλη την ψυχή του, ο συγγραφέας προτρέπει να είναι πιο ανεκτικός στους αγαπημένους και τους συγγενείς, απευθύνει έκκληση προς την ανθρωπότητα σε κάθε άνθρωπο. Σίγουρα ο θάνατος της συζύγου του εισήγαγε ένα τόσο λεπτό, αλλά απότομο σημείωμα στο χειρόγραφο του.
Το όνομα του βιβλίου του, ο Λέον υπαγόρευσε στη νοσοκόμα πριν από την επιχείρηση, μετά από την οποία δεν ξυπνήθηκε ποτέ. Αυτές ήταν γραμμές στα γερμανικά, αναφέροντας τον Heinrich Heine, τα έργα του οποίου συχνά μεταφράστηκαν στα ρωσικά. Αυτή η γραμμή ακούγεται σαν Und nur mein Herz brach - "Μόνο η καρδιά μου σπάστηκε."
