Οι ενώσεις που εδραιώνονται στην πολιτική σκηνή αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της κοινωνίας. Οι λειτουργίες ενός πολιτικού κόμματος εξαρτώνται από τον ρόλο του στην κοινωνία. Και ο αριθμός τους επηρεάζεται άμεσα από το επίπεδο της οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής ωριμότητας.
Ο κόσμος των κομμάτων είναι πολύ διαφορετικός και ασταθής. Μερικοί παραμένουν στον πολιτικό ορίζοντα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ άλλοι γρήγορα ξεθωριάζουν. Οι τάξεις ορισμένων είναι συνεχώς αναπλήρωση, ενώ άλλοι περιλαμβάνουν μόνο μερικές χιλιάδες μέλη. Η διφορούμενη ιστορία των πολιτικών κομμάτων, η κατανόηση της φύσης τους, ώθησαν τους θεωρητικούς της επιστήμης να συστηματοποιήσουν αυτό το φαινόμενο. Η βαθιά γνώση του θέματος μας επέτρεψε να προσδιορίσουμε τα πιο χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά και να δημιουργήσουμε μια τυπολογία. Υπάρχουν περισσότερες από μία ταξινομήσεις πολιτικών κομμάτων. Η ποικιλομορφία τους εξαρτάται από το ποιο κριτήριο είναι η βάση.
Έτσι, η ταξινόμηση των πολιτικών κομμάτων μπορεί να βασιστεί στις λειτουργίες, τις μεθόδους δραστηριότητάς τους, την κοινωνική βάση, την ιδεολογία κλπ.
Η πιο παραγωγική και παγκοσμίως αναγνωρισμένη ήταν η συστηματοποίηση του M. Duverger. Δημιούργησε μια δυαδική ταξινόμηση των πολιτικών κομμάτων. Βασίστηκε στην οργάνωση της ζωής μέσα στα κόμματα, στη διαφορά στη δομή τους. Έτσι, στηριζόμενη σε διαρθρωτικά χαρακτηριστικά, εντόπισε τις ακόλουθες ενώσεις:
1. Μέρη προσωπικού. Προέρχονται ακόμη και από την περίοδο εμφάνισης της δημοκρατίας, όταν το δικαίωμα ψήφου δεν ήταν διαθέσιμο σε όλους. Εξέφρασαν αποκλειστικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης και επιδίωξαν να ενώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές ελίτ αντί να επεκτείνουν τις τάξεις τους λόγω του αριθμού των μελών της φατρία. Σύμφωνα με την εδαφική αρχή, τα κόμματα δημιουργούν επιτροπές. Κάθε επιτροπή έχει μια μόνιμη ομάδα ακτιβιστών με εμπειρία που εργάζεται με το κοινό. Ο κύριος ρόλος τους είναι η διεξαγωγή της προεκλογικής εκστρατείας και η οργάνωση της. Συμμετέχουν επίσης στην επιλογή των υποψηφίων για συμμετοχή στις εκλογές. Οι μεταξύ τους επιτροπές, κατά κανόνα, δεν συνδέονται. Σε συμβαλλόμενα μέρη αυτού του τύπου δεν υπάρχει εγγραφή, σύστημα ένταξης, συστηματική πληρωμή των μελών. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στον M. Duverger να τους καλέσει προσωπικό. Αυτές είναι, ως επί το πλείστον, οι συντηρητικοί και φιλελεύθεροι σύλλογοι της Ευρώπης.
2. Μάζες παρτίδων. Εμφανίζονται μαζί με την άδεια όλων των πολιτών να συμμετάσχουν στις εκλογές. Ο κύριος προσανατολισμός αυτών των μερών είναι η εκπαίδευση των μαζών, η δημιουργία της ελίτ από το περιβάλλον της. Μπορούν να οργανωθούν τόσο σε εδαφική όσο και σε παραγωγική βάση. Τα μαζικά κόμματα, σε αντίθεση με τα κόμματα των στελεχών, είναι πάντα ανοιχτά σε νέα μέλη που ενδιαφέρονται για την εμφάνισή τους. Αυτό οφείλεται στην ύπαρξη τέτοιων οργανισμών μέσω των συνεχών συμβολών των μελών τους. Η ανάγκη αντιμετώπισης των νομισματικών ζητημάτων οδήγησε στην εμφάνιση μιας πολύπλοκης ιεραρχικής δομής μέσα σε αυτήν την ένωση. Για να ενισχυθεί η ενότητα της οργάνωσης, εισάγεται ένα κομματικό σύστημα.
Οι σωματικές ενώσεις, επιπλέον, χωρίζονται σε τρεις τύπους:
- κομμουνιστής ·
- σοσιαλιστική?
- φασιστική.
Τα μάζα και τα στελέχη του κόμματος αντιστοιχούν στην αριστερή ("προλεταριακή") και στη δεξιά ("αστική"). Οι φασιστικές οργανώσεις είναι μια εξαίρεση, επειδή, μαζικά, έχουν μια σωστή προκατάληψη.
Επίσης, ο διαχωρισμός σε μάζα και προσωπικό αντιστοιχεί στη διαίρεση σε κόμματα με αδύναμη και ισχυρή οργάνωση. Οι ενώσεις προσωπικού είναι αποκεντρωμένες. Αυτό τους επιτρέπει να ανατίθενται σε κακώς οργανωμένες ομάδες. Σε αυτά τα κεντρικά όργανα δεν είναι η αρχή ανεξάρτητων επιτροπών.
Στις μαζικές ενώσεις, είναι εμφανής μια ισχυρή οργάνωση και ένας συγκεντρωτικός χαρακτήρας.
Σταδιακές και ταυτόχρονα σταθερές κοινωνικές αλλαγές στις ανεπτυγμένες χώρες οδήγησαν στο γεγονός ότι η ταξινόμηση των πολιτικών κομμάτων που πρότεινε ο M. Duverger βελτιώθηκε, συμπληρώθηκε και διορθώθηκε. Όμως, ο κύριος διαχωρισμός σύμφωνα με την ιδεολογία και τους στόχους παραμένει ο ίδιος.
