"Η χήνα δεν είναι χοίρος", είναι μια μακροχρόνια έκφραση στην οποία είναι αδύνατο να αντικατασταθεί ακόμη και μία λέξη. Ο Ρώσος κατανοεί τη φρασεολογία αυτή και ο αλλοδαπός πρέπει να το εξηγήσει.
Εικόνες και εκφραστικότητα αυτού του σχεδιασμού
Αυτή είναι μια πολύ ζωντανή έκφραση. Χαρακτηρίζει με ακρίβεια το αντίθετο ζεύγος: χήνα και χοίρο. Φυσιολογικά και με χαρακτήρα, είναι πολύ διαφορετικά, επειδή μια χήνα ένας χοίρος δεν είναι φίλος. Η χήνα είναι ψηλή, περήφανη, καθαρή, κομψή, τρώει σιτηρά. Οι απλοί άνθρωποι αντιλαμβανόταν την χήνα ως αριστοκράτη. Ο χοίρος χτυπάει μέσα από τα απορρίμματα και δεν πειράζει να βυθιστεί σε μια βρώμικη λακκούβα.
Είναι εντελώς ανεπιτήδευτη. Δεδομένου ότι η χήνα και ο χοίρος δεν έχουν τίποτα κοινό, μια τέτοια φράση εμφανίστηκε.
Φορητή αξία
Η δήλωση "Μια χήνα δεν είναι σύντροφος" θεωρείται επίσης μια παλιά ρωσική παροιμία. Η ουσία και η σημασία του έγκειται στο γεγονός ότι η επικοινωνία των ανθρώπων πρέπει να συμβεί σε μια κοινωνία και δεν μπορούν να διασταυρωθούν. Πρόκειται για διάφορα κοινωνικά στρώματα που διαφέρουν ως προς το εισόδημα, την ανατροφή, την εκπαίδευση, τα επαγγέλματα και τα συμφέροντα. Δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ των ανθρώπων που στέκονται σε διαφορετικά επίπεδα της κοινωνικής ιεραρχίας και δεν μπορεί να είναι.
Αυτό που μπορεί να ενώσει ο ολιγάρχης που κατέχει ποδοσφαιρικό σύλλογο, γιοτ, ζει στη Νέα Υόρκη, στη συνέχεια στο Λονδίνο, πετάει σε ιδιωτικό αεροπλάνο, διδάσκει παιδιά στην Οξφόρδη, δίνει όλο και περισσότερα νεαρά κορίτσια κοσμήματα από τον Cartier ή τον Χάρι Ουίνστον. χαλάρωση με φίλους από Παρασκευή έως Σάββατο; Ένα τέτοιο μέγιστο πηγαίνει στην αλιεία και φέρνει στο σπίτι αρκετές minnows και μόλις φθάνει την προκαταβολή στο payday. Στις 8 Μαρτίου θα φέρει μια δέσμη των μισο-νεκρών μιμόζας ή τουλίπες. Εδώ το λέτε: "Ο χοίρος της χήνας δεν είναι φίλος". Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα συμπαθείτε με την χήνα, η οποία, σαν βαμπίρ, χάλια το αίμα σας. Αλλά οι σύγχρονοι μας μεταφράζουν εύκολα τα πάντα ως ένα αστείο, και ακόμα και από την εποχή της κατάχρησης του Chatsky, όλοι φοβήθηκαν και φοβήθηκαν.
