Σήμερα, τα νέα επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στο εξωτερικό χρέος της Ελλάδας. Και μιλούν γι 'αυτόν στο πλαίσιο της κρίσης του χρέους και μιας ενδεχόμενης αδυναμίας του κράτους. Όμως, δεν γνωρίζουν όλοι οι συμπατριώτες μας τι είναι αυτό το φαινόμενο, ποιες είναι οι εγκαταστάσεις του και ποιες συνέπειες μπορεί να συνεπάγεται όχι μόνο για αυτή τη μικρή χώρα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Θα μιλήσουμε γι 'αυτό σε αυτό το άρθρο.
Ιστορικό
Σήμερα, το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ξεπερνά τα 320 δισ. Ευρώ. Αυτό είναι ένα τεράστιο ποσό. Αλλά πώς συνέβη ότι αυτή η μικρή χώρα μπόρεσε να χρωστάει τόσα λεφτά; Η κρίση χρέους στην Ελλάδα ξεκίνησε το 2010 και έγινε μέρος ενός παρόμοιου οικονομικού φαινομένου στην Ευρώπη.
Οι λόγοι για αυτήν την κατάσταση είναι πολύ διαφορετικοί. Έτσι, αφενός, πρόκειται για τακτική επικαιροποίηση στατιστικών στοιχείων και στοιχείων για την οικονομία από την κυβέρνηση από τη στιγμή που τέθηκε σε κυκλοφορία το ευρώ. Επιπλέον, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας άρχισε να αυξάνεται υπερβολικά λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2007. Η οικονομία αυτής της χώρας αποδείχθηκε ιδιαίτερα ευαίσθητη στις αλλαγές, καθώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τομέα των υπηρεσιών, δηλαδή τον τουρισμό.
Οι πρώτες ανησυχίες μεταξύ των επενδυτών εμφανίστηκαν το 2009. Τότε κατέστη σαφές ότι το χρέος της Ελλάδας αυξάνεται με πολύ σοβαρό και απειλητικό ρυθμό. Έτσι, για παράδειγμα, εάν το 1999 ο δείκτης αυτός στο ΑΕΠ ήταν 94%, τότε το 2009 έφτασε στο επίπεδο του 129%. Κάθε χρόνο αυξάνεται κατά ένα πολύ σημαντικό ποσό, το οποίο είναι πολλές φορές υψηλότερο από το μέσο όρο για άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Αυτό οδήγησε σε μια κρίση εμπιστοσύνης, η οποία δεν θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο στην εισροή επενδύσεων στην Ελλάδα και στην αύξηση του ΑΕΠ της.
Μαζί με αυτό, εδώ και πολλά χρόνια ο προϋπολογισμός της χώρας ήταν σπάνιος. Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα αναγκάστηκε να λάβει νέα δάνεια, τα οποία αύξησαν μόνο το δημόσιο χρέος της. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της χώρας δεν μπορεί να ρυθμίσει με κάποιο τρόπο την κατάσταση μέσω του πληθωρισμού, καθώς δεν έχει δικό της νόμισμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί απλά να τυπώσει το απαραίτητο χρηματικό ποσό.
Βοήθεια της ΕΕ
Προκειμένου να αποφευχθεί η προοπτική πτώχευσης, το 2010 η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Λίγες μέρες αργότερα, λόγω του αυξημένου κινδύνου αθέτησης, η βαθμολόγηση κρατικών ομολόγων της Ελληνικής Δημοκρατίας υποβαθμίστηκε σε επίπεδο "σκουπίδια". Αυτό οδήγησε σε σοβαρή υποτίμηση του ευρώ και στην κατάρρευση της αγοράς κινητών αξιών ανά τον κόσμο.
Ως αποτέλεσμα, η ΕΕ αποφάσισε να διαθέσει μια δόση ύψους 34 δισ. Ευρώ για να βοηθήσει την Ελλάδα.
Όροι βοήθειας
Ωστόσο, η χώρα θα μπορούσε να λάβει το πρώτο μέρος της δόσης μόνο εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Παραθέτουμε τρία βασικά:
- εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ·
- τη θέσπιση μέτρων λιτότητας για την αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας ·
- Το τέλος της ιδιωτικοποίησης του κράτους το 2015 περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δισ. ευρώ.
Το δεύτερο πακέτο χρηματοδοτικής βοήθειας, το οποίο ανέρχεται σε περίπου 130 δισεκατομμύρια ευρώ, δόθηκε υπό την υποχρέωση να εφαρμόσει ακόμη πιο αυστηρά μέτρα λιτότητας.
Το 2010, η ελληνική κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει τις αναφερόμενες προϋποθέσεις, γεγονός που οδήγησε σε ένα κύμα μαζικών διαμαρτυριών από τους κατοίκους της χώρας.
Κυβερνητική κρίση
Το 2012, τον Μάιο, πραγματοποιήθηκαν κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Ωστόσο, τα κόμματα απέτυχαν να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό, καθώς εκπρόσωποι των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων δεν προέβησαν σε παραχωρήσεις και μίλησαν ενάντια στα μέτρα λιτότητας που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση μόνο μετά τις επαναλαμβανόμενες εκλογές τον Ιούνιο του 2012.
Η έλευση στην εξουσία του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ
Ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το κοινοβούλιο διαμορφώθηκε το 2012 μετά από δύο χρόνια δεν μπορούσε να εκλέξει τον πρόεδρο της χώρας, διαλύθηκε. Ως εκ τούτου, τον Ιανουάριο του 2015 διεξήχθησαν πρόωρες εκλογές, με αποτέλεσμα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την εξουσία, υπό την ηγεσία ενός νέου και φιλόδοξου πολιτικού, Αλέξη Τσίπρα. Το κόμμα κατάφερε να πάρει το 36% των ψήφων, οι οποίες του παρείχαν 149 από τις 300 έδρες στο κοινοβούλιο. Ο συνασπισμός με το ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε μέλη του ΠΑΣΟΚ, το Οικολογικό Πράσινο Κόμμα και εκπροσώπους των αριστερών ριζοσπαστών. Το κύριο σημείο του εκλογικού προγράμματος του Τσίπρα και των συνεργατών του ήταν η άρνηση υπογραφής νέων συμβάσεων πίστωσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση και η κατάργηση των μέτρων λιτότητας. Ακριβώς εξαιτίας αυτού το κόμμα έλαβε τόσο σοβαρή υποστήριξη από τον ελληνικό λαό, του οποίου οι εκπρόσωποι είχαν κουραστεί να πληρώνουν για τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων.
